Wbrew
wszelkim kulturowo narzuconym normom dotyczącym skromnego i
powściągliwego opiniowania siebie samych, mówię Wam: wyszło mi, kurwa,
że hej! Danie lekko niedbałe, proste, bez aspiracji do tytułu "Żarcie
roku". Modest Amaro pewnie by na to narzygał. Ale takie ja lubię najbardziej. Przejdę wyjątkowo do rzeczy, bowiem dziś nie mam ani ochoty o sobie pisać, ani o mnie.
Przepis na makaron "Owczyser":
- Cukinia - zielona, konkretna. Jak pomyślicie o Majkelu Fasbenderu, to taka właśnie...
- Piniole; tak, wiem, że ciężko dostać; no jeśli nie ma w biedronce, to pistacje też mogą być; tak, tak, mogą; no jak nie, to w ogóle nie dawać nic; no jak nie ma, to nie dawać; oj, dać, co się chce i dupy nie zawracać!
- Suszone pomidory w oliwie- najlepsze takie, co lubi Majkel Fasbender
- Szczypiorek
- Bazylia
- Owczyser - taki biały, nie Pecorino
- Makaron - najlepsze spaghetti Lubelli wielozbożowe, bo jest takie długie, jak Majkel Fasbender
- Sól, pieprz, oliwa
Cukinię zetrzeć na tarce o grubych oczkach, odcisnąć z wody i rzucić na rozgrzaną oliwę. Sypnąć soli, pieprzu, grzać parę minut. Na patelni uprażyć piniole (albo pistacje), pomidory pokroić w paski. Majkel Fasbender. Do cukinii dodać pomidory, piniole, szczypiorek, bazylię świeżą, wymieszać. Dorzucić na patelnię makaron i zamieszać. Podać na talerzu, posypane pokruszonym białym owczym serem. Prażone piniole są zajebiste, więc radzę się postarać.
P.S. "Kto to jest, kurwa, Majkel Fasbender?!", zapytał...
